واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

عصر ما!...

 

ما در عصر احتمال بسر می‌بریم  

در عصر شک و شاید 

در عصر پیش‌بینی وضع هوا 

از هر طرف که باد بیاید!...

...

 

اندوه دل

به کردار شب

در لابلای درختان آرام

در آرامش

خاموش می‌شود...

شکوه روشنایی!...

افق تاریک
دنیا تنگ
نومیدی توان فرساست
می‌دانم
ولیکن ره سپردن در سیاهی
رو به سوی روشنی زیباست
می‌دانی
به شوق نور در ظلمت قدم بردار
به این غم‌های جان آزار دل مسپار
که مرغان گلستان‌زاد
که سرشارند از آواز آزادی
نمی‌دانند هرگز لذت و ذوق رهایی را
و رعنایان تن در تور پرورده
نمی‌دانند در پایان تاریکی شکوه روشنایی را 

...

 

آبشار می‌خواند: 

چون رها شوم 

ترانه‌ام را خواهم ‌یافت...