واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

بارون ! ...



بارونو
دوست دارم هنوز بدون چتر و سرپناه

وقتی که حرفــای دلم جـا میگیرن توی یه آه ...


بنویس ! ...


گفتم :

تو که دستت به نوشتن آشناست

دلت از جـنـس دل خستهء ماست

دل دریا رو نوشتی ، همه دنیا رو نوشتی

دل مـا رو بنویس ، دل مـا رو بنویس


گفت :

دل تو

گرمترین ایوانیست

که دلم

عصر به عصر

پای آواز چکاوکهایش ،

شعر چشمان تو را می خواند .

دل تو

        راز وجــــود دل مـن

دل تو

        سبزترین برگ بهار ! ...

مبهوت ؟! ...


مبهوت

در این جهانِ چون برهوت

                                 - مبهوت

آه ای پدر مگر ،

گندم چقدر شیرین بود ؟

و سیب سرخ ، وسوسه حوا را

در دامن فریب چرا افکند ؟


آری عِقاب شیطان را

من در بهشت دیدم

و نیز رنج آدم و حوا را

در این زمین ِ زندان

و رنج جاودانه انسان را


ناگه ،

       - مشام جان را ،

از باغ عشق رایحه ای مست می کند .

گفتی که باغ عشق ، بهشت است

در باغ عشق ، او

از پله های مرمر ،

با قامتی بلندتر از افرا

می آمد

و عطر روحپرور اندامش ،

ذرات نور را

در شور و شوق و وسوسه می آورد .

دیدم که دستهای سپیدش ،

انبوه گیسوان سیاهش را ،

آشفته می کند .

دیدم که انعطاف نگاهش ،

پرواز پاک چلچله ها بود .


ناگاه دیدگان چو گشودم ،

                               - چه وحشتی

دیدم فریب بود ،

                  - فروپوش دهشتی

دیدم که با تمام ظرافت ، او

از هم گسیخت

                      ریخت ،

                                فروریخت

                                              هیچ شد


چه خوابهای نغز طلایی را ،

پنداشتم ،

نقش حقیقتی ست .

چه جامه های فاخر

بر قامت بلند تمنا ،

در هاله های رویا ،

                           - بردوخته

چه شعله های سرکش ،

در باغ های پندار ،

                          - افروخته


چه صادقانه و معصوم ،

در شعله های سرکش آن عشق ،

                                          - سوخته ! ...

آرزو ! ...


در دل آرزو می کنم

شاد باشی

و بهترین ها

از آنِ تو باشد ،

مگر نه این است که سعادت

باور رویاها

و پی جویی ‎ِ آنهاست ؟