واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

واگویه ها

در دیده‌ی من اندرا * وز چشم من بنگر مرا * زیرا برون از دیده‌ها * منزلگهی بگزیده‌ام

دریغ ! ...

" به جای رستن گل‌ها به باغ سبز انسانی 

                                    شکفته بوته‌ی آتش نشسته جغد ویرانی "

چه آغازی؟!
چه انجامی؟!
چه باید بود و باید شد؟

                    در این گرداب وحشت‌زا

                                 در این گرداب وحشت‌زا!!!...

سرود آفرینش ! ...


خدا آفریدگار بود
زمین را گسترد
و دریاها را از اشک‌هایی که در تنهایی‌اش ریخته بود پر کرد
و از کبریای بلندش آسمان را برافراشت
با نیایش‌های خلوت آرامش٬ سقف هستی را رنگ زد٬
و آرزوهای سبزش را در دل دانه‌ها نهاد٬
و رنگ" نوازش"های مهربانش را به ابرها بخشید٬
و از این هر سه ترکیبی ساخت و بر سیمای دریاها پاشید٬
و رنگ عشق را به طلا ارزانی داد٬
و عطر خوش یادهای معطرش را در دهان غنچه یاس ریخت
و بر پرده حریر طلوع٬ سیمای زیبا و خیال‌انگیز امید را نقش کرد.
آفریده‌هایش او را نمی‌توانستند دید٬
نمی‌توانستند فهمید٬
می‌پرستیدندش اما نمی‌شناختندش.
و خدا چشم براه " آشنا " بود٬
 "انسان " را آفرید
و این نخستین بهار خلقت بود.  
                                                                                    " دکتر علی شریعتی " 

اخلاص ! ...


 یکتایی در زیستن
                  یکتایی در بودن
                               یکتایی در عشق...

                 ***

 من پرورده‌ی آزادیم٬
 استادم علی ست؛ مرد بی‌بیم
 و بی‌ضعف و پر‌صبر٬
 و پیشوایم مصدق٬
 مرد آزاد.    
                                                                                  " دکتر علی شریعتی "

ارزش انسان !


دشت‌ها آلوده‌ست
در لجن زار گل لاله نخواهد روئید

در هوای عفن آواز پرستو به چه کارت‌ آید؟
فکر نان باید کرد
و هوایی که در آن
 نفسی تازه کنیم
!
گل گندم خوب است
گل خوبی زیباست
ای دریغا که همه مزرعه‌ی دل‌ها را
علف هرزه‌ی کین پوشانده‌ست

هیچکس فکر نکرد
که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست
و زمانی شده است
که به غیر از انسان
هیچ چیز ارزان نیست!!!...