گلایه ! ...

  بـرای گفتن من٬ شـعـر هـم به گل مانده
  نمانده عمری و صدها سخن به دل مانده
  صـدا که مـرهم فریاد بـود زخم مـرا
  به پیش زخم عظیم دلم خجل مانده
" از دست عزیزان چه بگویم٬ گله‌ای نیست
                                       گر هم گله‌ای هست دگر حوصله‌ای نیست "

باران ؟! ...

وای،

 باران؛
        باران؛
شیشه‌ی پنجره را باران شست.
از دل من اما،              - چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ،من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.

می‌پرد مرغ نگاهم تا دور،

وای،

باران، 
        باران،پر مرغان نگاهم را شست!...

مسافر ! ...

" آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

                                              هــر کـجا هـسـت خـدایا بـسلامـت دارش "