عشق عشق می آفریند
عشق زندگی می بخشد
زندگی رنج به همراه دارد
رنج دلشوره می آفریند
دلشوره جرأت می بخشد
جرأت اعتماد به همراه دارد
اعتماد امید می آفریند
امید زندگی می بخشد
زندگی عشق می آفریند
عشق عشق می آفریند ! ...
برف نو ، برف نو ، سـلام ، سـلام !
بنشین ، خوش نشسته ای بر بام .
پاکی آوردی - ای امید سپید ! -
هـمـه آلودگــی ست این ایام .
راه شومی ست می زند مطرب
تلخواری ست می چکد در جـام
اشکواری ست می کشد لبخند
ننگـواری ست می تـراشد نــام
شنبه چون جمعه ، پار چون پیرار ،
نقش همرنگ می زند رسام .
مرغ شـادی به دامگـاه آمد
به زمانی که برگسیخته دام !
ره به هموار جای دشت افتاد
ای دریغــا کـه بـر نیاید گــام !
تشنه آنجا به خاک مرگ نشست
کـآتـش از آب مـی کـنـد پـیغـام !
کـام مـا حـاصل آن زمان آمد
که طمع برگرفته ایم از کام ...
خـامسـوزیم ، الغرض ، بـدرود !
تو فرود آی ، برف تازه ، سلام !
تـو فـرود آی
برف تـازه
سـلام ! ...
با سپاس از سکوت عزیز
باید به دیگران آن چیزی را هدیه کنی
که از هیچ جای دیگری نمی توانند بگیرند ! ...
بـوی گـنـدم مال من ، هر چی کـه دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هر چی می کارم مال تو
آمدی و چشـمم گـریه شد بــرایت
مقدمت مبارک ، چشم دل سرایت
آمدی چـــــــاره کـن کــار ما را کهکشان کن شب تـــار ما را
یا تو خود یاری بـی کسـان کن یا خــبـــــر کـن ز ما یار ما را
آمدی و چشـمم گـریه شد بــرایت
مقدمت مبارک ، چشم دل سرایت